Historie

Huize Brandaris en de nevenstaande woning horen van oudsher bij de Nederlands Hervormde kerk in West Terschelling die naast het gebouw staat. Nu heet dat “de Westerkerk”.

In 1926 heette Huize Brandaris “Avondrust” en bood onderdak aan minder bedeelde ouderen van Terschelling. Ook de wezen en weduwen van schippers die om welke reden dan ook waren overleden vonden hier een thuis. Bij gelegenheid stond de deur tevens open voor mensen die bij de kerk aanklopten voor hulp en onderdak.
Tot 1967 heette het huis "Huize Avondrust".

In 1967 werd op het eiland een nieuw verzorgingstehuis voor ouderen met de toepasselijke naam "Huize Avondrood" in gebruik genomen. "Huize Avondrust” werd afgekeurd voor de opvang en huisvesting van ouderen. Daarom moesten de toenmalige bewoners van Huize Brandaris verhuizen naar het nieuwe onderkomen verderop op het eiland.
In de jaren ‘90 is "Huize Avonrood" ingrijpend verbouwd en heeft het ‘De Stilen’ als nieuwe naam gekregen. Deze naam verwijst naar de balken in de Terschellingse boerderijen.

De diaconie van de Nederlands Hervormde Kerk zat toen met een leeg gebouw. Zij stond voor de keuze: afbreken of opknappen en er een andere bestemming voor zoeken. Men wilde in de diaconiesfeer blijven en stelde het huis beschikbaar als vakantieadres voor mensen die elders moeilijk terecht konden. Huize Avondrust werd “omgedoopt” tot Huize Brandaris.

In de eerste jaren werd het huis mondjesmaat verhuurd aan groepen, veelal uit de zorg. Ook werd het in de jaren daarna gebruikt en benut voor allerlei culturele, sociale en kerkelijke activiteiten. Soms kwam er een predikant van de "vaste wal" om in de Westerkerk een dienst te leiden. Dan werd de dominee vaak met de hele familie ondergebracht in Huize Brandaris.

Om Huize Brandaris meer te verhuren moest meer reclame worden gemaakt. Hiervoor had het huis een forse opknapbeurt nodig en dat moest nog worden betaald ook zonder dat de huur te hoog werd. Ook moest er behoorlijk veel worden geïnvesteerd in het interieur, de keuken en de slaapkamers. Door de samenwerking met het toenmalige psychiatrisch Centrum Stichting Sint Franciscushof in Raalte kon veel worden bereikt. Vanaf 1982 tot nu zijn in het voor- en najaar therapeutische werkweken georganiseerd. Groepen patiënten met deskundige begeleiding namen een belangrijk deel van het onderhoud en de schoonmaak van het gebouw over.

Na veel acties, reclame en navraag in de zorg kwam er een kleine opleving in de verhuur. Het werd ook al gauw duidelijk dat het gebouw niet optimaal te exploiteren was met alleen verhuur van groepen uit de zorg. Dit kwam mede door een andere financiering van de zorg (AWBZ) en behandeling in kleinere eenheden. In 1989 werd de stichting Huize Brandaris opgericht voor een beter beheer en exploitatie van het gebouw. Deze stichting bestaat uit vrijwilligers die hun werk doen zonder winstoogmerk.

Om Huize Brandaris gezond te houden moest het nog meer worden verhuurd. Besloten werd om het ook aan te bieden aan particulieren. Dit kwam de financiële exploitatie ten goede, de huren bleven daardoor stabiel en het huis bleef zijn functie behouden. Om het doel van de stichting zo goed mogelijk na te streven werd een speciaal en goedkoper huurtarief vastgesteld voor patiënten en cliënten uit de zorg.
Sindsdien hebben honderden groepen uit Nederland en West-Europa Huize Brandaris gehuurd als vakantieadres. Ook worden jaarlijks nog steeds werkweken georganiseerd om het gebouw in optimale conditie te houden. Tegenwoordig regelt de RIBW uit Zwolle de selectie en planning van de werkweken.

In juli 2017 is de hele buitenkant van het huis geschilderd door vrijwillige vakschilders van de firma Lenferink  uit Lemelerveld. De karakteristieke witte buitenkant is nu overgeschilderd in een passende strandkleur en grachtengroen.